Ziplinen!

Toen ik vanochtend wakker werd, voelde het of ik op schoolreisje ging. Vandaag gaan we ZIPLINEN! 😁

's Ochtends kunnen we rustig aan doen en dat doen we dan ook. Er wordt wat gerommeld, haren gewassen, boterhammetjes gesmeerd en gebruik gemaakt van de wifi. We hebben echt goede wifi, dus we videobellen met het thuisfront. Leuk om iedereen even te zien.

Om 11.45 moeten we ons melden bij Superfly Ziplines. Daar worden we gewogen, (yessss, ik mag mee!) in onze harnassen gehesen en krijgen we instructies. We starten het avontuur met een rit omhoog in een buggy. Daar moeten we een motorhelm voor op. De rit in de buggy is grappig, bumpy en stoer.  Het is een mini-excursie op zich. Eenmaal boven mogen de grote helmen af en krijgen we kleintjes. Gelukkig 😉

En dan begint het ziplinen. ZO GAAF! En spannend natuurlijk. De eerste zipline (met de verrassende naam: Z1) is de hoogste en heeft de mooiste uitzichten. Cait is weereens superstoer, ze wil wel als eerste met papa. Aimy kijkt nog even de kat uit de boom en gaat dan met mij. Als je daar zo vliegt door de lucht, staat de tijd echt ff stil. En je bent wel even onderweg, dus genoeg tijd om dat ook te beseffen en heel goed rond te kijken. WOW!

Over houten planken lopen we naar de tweede. Deze zipline (je verwacht het niet: Z2) is de langste en snelste. Hij gaat 1,3 km over het dal. Mijn favoriet 🥰 Het uitzicht is zo ontzettend mooi.

De derde lijn heeft ineens een echte naam gekregen: the godzilla. Het is een korte lijn, maar wel een steile, dus in korte tijd haal je tussen 80/90 km/h. Whaaaaaa! Hij doet zijn naam eer aan.

De vierde is de minste (jeetje, we zijn gewoon nu al verwend) Het is de laatste, de base-jumper, dus alleen tussen bomen om op base-camp terug te komen. Je mag wel elkaars hand vasthouden. Dat is dan wel weer schattig.

Als we beneden zijn, zijn we 2,5 uur onderweg geweest. Wat een avontuur en wat waren we hoog. Waanzinnig. Dit gaat geen enkele zipline ooit meer overtreffen.

Het is vandaag nog steeds erg heet (Aimy Paulusma weet: 32 graden) dus als we terugkomen op de camping komt iedereen even bij met koude drankjes in de airco.

's  Avonds willen we in het stadje eten. We besluiten te lopen, het bordje op de camping zegt: 3 km.  Op de heenweg waren dat 3 lange kilometers in de knetterende zon, vals plat omhoog. Dat viel tegen. Eenmaal in het stadje zoeken we een leuk restaurant op en laten we de koude cola en appelsap ons smaken (euhm... willen jullie een refill? Ja, graag 😎) We komen zichtbaar bij en genieten van een gezellig etentje. Als toetje halen we een ijsje bij DE ijsjeszaak van Whistler: COW icecream. De terugweg zijn 3 veel kortere kilometers in de schaduw met volgegeten buikjes. De slang op het looppad was Aimy minder blij mee. Dat hij dood was, maakte geen verschil 😂

Morgen vertrekken we uit Whistler. Jammer, maar het is tijd om door te gaan! Morgenavond treffen we Simone&Wilco en daar hebben we ook weer enorme zin in!