IJs-beer

We worden wakker met stromende regen. En hele laaghangende wolken.  De andere dagen klaarde het in de loop van de dag ook op, dus we zijn nog soort van positief. Totdat we daadwerkelijk vertrekken en de Icefields Parkway oprijden. Het zicht is superslecht. Shit...hebben wij dit? We rijden DE Icefields Parkway en we zien  echt hartstikke niks. We zien hoe mooi het kan zijn (WOW) maar het komt echt niet uit. Ach...we kunnen ook niet alles hebben!

Of toch wel? Voor ons doemt een file op, dat betekent doorgaans: wildlife! Deze file is heel lang, aan beide kanten. Er gebeurt blijkbaar iets. Wij parkeren de camper netjes achteraan de lange file en beginnen met turen. Ik zie dat de hele file naar ons kijkt. De mensen van de auto voor ons springen ineens hun auto in. En ja hoor....daar is t'ie ineens, vlak naast onze camper in de bosjes: een GRIZZLY-BEER. We gillen, schreeuwen en buitelen over elkaar. Iedereen ziet hem goed. Hij passeert op zijn gemak langs de voorkant en de meiden gaan snel naar de achterkant waar meneer Beer besluit uit de bosjes te komen. Whaaaa! Hoe tof! Er zijn heel veel mensen uit hun auto (euhm....zijn wij de enige die al 3 weken gewaarschuwd worden IN de auto te blijven?). De beer besluit de weg over te steken en dan is hij weg. WOW, WE HEBBEN GEWOON EEN GRIZZLY GEZIEN!!! Iedereen is euforisch, we vinden het zo bijzonder. En deze keer hebben we nog bewijsmateriaal ook  😉

De volgende stop is 5 minuten later: Sunwapta Falls. Leuk en aardig zo'n waterval hoor, maar wij hebben net een Grizzly gezien en kunnen nog steeds nergens anders over praten. Aimy heeft de mooiste foto's van hem, dus die moeten even uitgewisseld worden. Ons hoofd heeft nog even geen tijd voor een nieuwe waterval 😉

Dan rijden we naar de Columbia Icefields. Onderweg zien we al een paar gletsjers, maar de uitzichten zijn zo slecht! We hopen dat tijdens onze tour (we gaan de Athabasca-gletsjer op!) de regen iets zal verminderen, maar helaas is het tegendeel waar. We hebben het al koud op de grond, dus we trekken allemaal meerdere lagen en jassen aan. Caitlin en ik dragen, bij gebrek aan een goede jas, alle truien die we bij ons hebben. 

Wat een tocht hebben we op de gletsjer! Eerst met een gewone touringcar naar base-station. Daar moeten we overstappen in de ice explorer, een toffe truck met van die hele grote banden. Het hobbelt, wiebelt, schudt en we rijden een weg af met 36% dalingspercentage 😳. Dan rijden we op het ijs. Wow, prachtig zeg. Ik had het mij heel anders voorgesteld, maar het is vele malen mooier. Indrukwekkend (vinden we alle vier) De gletsjer is wit maar ook heel mooi lichtblauw, soms stroomt er water. Dan stopt de truck en mogen wij een half uur op de gletsjer lopen.

We starten heel enthousiast en denken dat wel even te doen. Euhm... jammer joh 🤪. De gletsjer is namelijk echt (heel) glad. Nu hadden we dat wel verwacht maar niet bij stilgestaan dat je op een constante helling staat. Dus we glibberen en glijden en proberen ons staande te houden. Mijn schoenen blijken heel glad, zelfs als ik stilsta, glij ik weg. Daarnaast is het echt bizar koud. De regen (hagel?) en wind zorgen echt voor gure omstandigheden. Wat een tocht! Maar wat is het mooi! Echt heel bijzonder. De witte stukken zijn nog iets beter te bewandelen, de blauwe stukken zijn niet te doen. Bas, Aimy en Caitlin gaan steeds verder naar boven, terwijl ik er als een soort bambi achteraan probeer te gaan. Op de helft besluit ik om te keren. Zeiknat, maar gelukkig zonder kleerscheuren, kom ik in de truck terug. Die zit alweer bijna vol. Bas en de meiden lopen verder naar boven, helemaal tot de vlag. Zij komen als allerlaatste terug in de truck, zeiknat en bevroren. Maarrrr....ze hebben het gedaan 💪 (als enige van de hele truck!) Dan rijden we de extreem steile weg weer omhoog en terug naar het visitors centre. Een toffe tocht, het weer gaf wel een extra dimensie! We schrijven er zeker een hoogtepunt bij!

Nu hadden we ook nog tickets voor de skywalk, een uitkijkpunt over de gletsjer. Helaas is er ECHT niks te zien, dus wij gaan met onze zeiknatte kleding meteen naar de camper. Daar wordt alles uitgehangen aan hangertjes (onze camper lijkt wel een soort inloopkast 🙃) De meiden pakken hun deken om te ontdooien! 

We slapen vanavond midden op de Icefield Parkway op een prachtige camping. Helaas kunnen we er amper van genieten, want de regen is nog steeds niet gestopt! Pijpenstelen! Dus we blijven lekker binnen, handig hoor zo'n camper in de herfst! De potjes rummikub vliegen om je oren!

Morgen rijden we het tweede deel van Icefield Parkway. Hopelijk met beter uitzicht...